Ik stelde op Facebook de vraag ‘welke vraag over homeopathie zou je graag beantwoord zien’.
Daar kwam zo’n goede vraag op dat ik daar graag een compleet blog aan wijdt. Het maakt namelijk precies duidelijk waarom homeopathie voor dieren echt een vak apart is ten opzichte van humane homeopathie en waarom je dit niet zonder gedegen opleiding en veel bijscholing kunt doen.
De vraag was: “In hoeverre heeft bij klassieke homeopathie de interpretatie van de homeopaat invloed op de inzet van medicatie?”

Ik kan daar een lang antwoord op geven of een héél lang antwoord, maar het alle kortste antwoord is ‘veel’. Ik draai daar niet omheen, bij de homeopathische behandeling van dieren is de interpretatie van de homeopaat een vrij belangrijke factor.

Als homeopaat neem je alles wat je weet van je patiënt mee bij het bepalen van je behandelstrategie en middelen. Van erfelijkheid tot levensloop, van karakter tot eigenaardigheden. Ik wil écht álles weten. Om die informatie te krijgen is het eerste consult lang. Ik waarschuw altijd dat een eerste consult zeker 1,5 uur kan duren maar dat het in de praktijk ook gerust langer kan worden. Toevallig vandaag een consult van ruim 3 uur afgenomen; er viel gewoon veel te vertellen. Een humaan homeopaat zal daarbij ook vragen naar ‘gewaarwordingen’ en gevoelens. Dus hoe ervaar je als patiënt bepaalde dingen. Als ik als voorbeeld ‘hoofdpijn’ neem, zit dat dan achter je ogen, in je achterhoofd of is het een ‘band’ om je hoofd? Is het een stekende pijn of meer bonzend? Dat soort vragen kun je bij een humaan homeopaat verwachten. Persoonlijke interpretatie is bij humane homeopathie dus veel minder aan de orde. Het speelt vast ook wel een rol, net als wanneer je huisarts zijn eigen mening en ideeën heeft over wat jij als patiënt vertelt, maar het speelt een minder grote rol in de behandeling omdat je als mens heel specifiek kunt zijn over details.
Als ik bij een paard kom mag ik al blij zijn als ik zie dat hij ergens pijn heeft en waar die pijn dan ongeveer zit. Niet voor niets kan onderzoek naar waar een kreupelheid vandaan komt zo’n ongelofelijke puzzel zijn. Dieren zijn meesters in het verbergen van pijn of ander leed. In de natuur betekent het laten zien van klachten namelijk bijna zeker je dood.
Of een pijn stekend, brandend of kloppend is weet ik dus niet, maar kan ik hoogstens ‘vermoeden’ doordat ik een vertaalslag maak naar hoe een specifieke klacht voor een mens zou voelen.

Daarnaast wéten we gewoon lang niet altijd alles van dieren. We kopen een paard en zijn 6^e eigenaar of we halen een hondje uit het asiel. Geen idee wat het dier allemaal wel of niet heeft meegemaakt, laat staan dat we iets weten over erfelijke achtergrond. Hoewel… rassenkennis kan bij het behandelen van dieren weer van cruciaal belang zijn. Ook al weet ik de bloedlijnen niet, ik moet als homeopaat voor dieren wel weten welke klachten en ziektes vaker voorkomen binnen een ras. Of wat de kenmerken en het ‘normale’ karakter is van een ras, of voor welk gebruik een ras gefokt wordt. Dat soort informatie kan doorslaggevend zijn bij de behandeling van een dier.
Je kunt als homeopaat iets van paarden weten, maar als je niet weet dat een Qarterhorse echt iets anders is dan bijvoorbeeld een Fries paard, dan kan het oplossen van een casus al heel lastig worden.
Een mooi voorbeeld daarvan is de Quarterhorse  waar ik bij gevraagd werd. Ik kwam voor gedragsklachten waarvan bleek dat die mede ontstaan waren doordat eigenaren – voor dit specifieke paard – onvoldoende rekening hielden met het fokdoel van deze Quarter, die extreem sterk op koeienwerk gefokt was. Deze paarden hebben een zelfde soort drive en focus als een Border Collie die voor schapenwerk gefokt is. Dit soort dieren zijn hoogst intelligent en zullen zich snel vervelen en vragen daarom een specifieke aanpak en training.
Als je dit niet weet, kun je maanden of langer behandelen zonder het probleem echt op te lossen. Om even op het verhaal van gisteren terug te komen: je kunt de wolk proberen weg te halen maar het vuur onder de pan loeit keihard door. Door deze eigenaar uit te leggen wat dit paard nodig had en wat trainingsadviezen te geven, was het probleem binnen een maand opgelost en kwam er nagenoeg geen homeopathie aan te pas. Omdat ik al homeopaat voor dieren zelf uit de westernsport kom weet ik dit. Ben ik homeopaat voor dieren maar heb ik weinig verstand van paarden omdat ik vooral honden en katten behandel, dan wordt het al lastiger. Ben ik humaan homeopaat en heb ik totaal geen verstand van het gedrag van dieren, dan los ik dit niet zomaar op.
En zo weet ik lang niet altijd iets van de geschiedenis van een dier en kan ik soms gedrag zien die ik vanuit de informatie die ik wel heb niet kan verklaren. Dan komt daar ook al snel een stukje interpretatie om de hoek kijken.

Gelukkig hoeft dat geen belemmering te zijn voor de behandeling. Je kunt namelijk altijd een behandeling starten op basis van wat je wél weet. Gaandeweg komen dan soms andere factoren die je nog niet wist aan het licht.
Sowieso is het bij het ene probleem een belangrijkere factor dan bij het andere. Bij heel fysieke, pathologische klachten zoals ontstekingen e.d. gaat de behandeling sowieso eerst vooral over het acute deel van die klacht, het wegnemen van de ontsteking. Nu kan het zijn dat een dier door erfelijke of andere factoren sterker belast is om met ontstekingen te reageren, maar dat is iets waar ik tijdens de behandeling dan vaak achter kom, omdat een dier bijvoorbeeld trager dan ik verwacht reageert op een middel. Of ik merk het omdat het dier al voor de derde keer bij me komt met een ontsteking. Dan mag ik wel concluderen dat er een bepaalde gevoeligheid in het dier zit wat ik dan mee kan gaan nemen in de behandeling om die gevoeligheid te verminderen.
Door wat ik zie en hoe een dier reageert op de middelen, kan ik op basis van mijn scholing en kennis bepaalde conclusies  trekken en daar naar handelen. Als die juist zijn zal dat in de behandeling ook duidelijk worden. Zo wordt een behandeling als het ware een ui die je laagje voor laagje ‘af pelt’ om bij de kern te komen. Maar soms kan het dus inderdaad een puzzel zijn om echt bij de kern van een probleem te komen.

Maar ook bij relatief ‘standaard’ fysieke klachten als artrose zal ik nog steeds de kennis moeten hebben om pijnklachten bij het dier te herkennen of iets te weten of het bewegingsapparaat van het betreffende dier. Dit soort vakken horen dan ook bij de opleiding van een homeopaat voor dieren.
Het gaat niet alleen maar over homeopathie, maar ook over ziekteleer, gedrag, anatomie, huisvesting, voeding etc. En meeste homeopaten voor dieren scholen zichzelf intensief bij om die kennis te vergroten en bij te houden. Of zich bijvoorbeeld te specialiseren in een bepaalde diersoort. Ook vee kan bijvoorbeeld goed behandeld worden met homeopathie maar varkens en koeien vallen (nog) niet onder het standaard lesprogramma. Zo heb ik zelf gastcolleges gevolgd over papegaai-achtigen en een bijscholing voor melkvee.

Dus ja, interpretatie is een factor bij het homeopathisch behandelen van dieren, maar hoe meer kennis de homeopaat heeft over de betreffende diersoort, hoe nauwkeuriger die interpretatie zal zijn.