De afgelopen tijd kom ik weer allerlei berichten tegen dat het ‘tijd is voor detoxen’…  
Bij dat soort berichten gaan m’n nekharen altijd recht overeind staan.
Het is nooit ‘zomaar’ ‘tijd voor detoxen’ en het is vaker helemáál geen tijd voor detoxen!

Detoxen is heel vaak de oorzaak dat ik een paar weken later paarden met klachten in mijn praktijk krijg. Niet zelden blijkt tijdens het doornemen van het vragenformulier of het eerste consult dat eigenaren kort voor ze wanhopig bij mij aankloppen, ze hun paard ‘een kuurtje’ gegeven hebben.

Veel mensen weten inmiddels dat klachten als hoefbevangenheid en zomereczeem ‘iets’ met afvalstoffen te maken hebben.
En mocht je nu denken ‘Huh? Hoe dan? Zoek dan even mijn blog ‘Help mijn paard heeft jeuk’ op, daar leg ik het helemaal uit.
Meestal vlak voor de paarden in het voorjaar weer op de wei gaan wordt daarom een detox-kuur gegeven om zo even lekker ‘op te schonen’ zodat ze er in de zomer ‘weer tegen kunnen’.
Als je er goed over nadenkt zégt dit dus al wat… Als dit jouw insteek is ben je toch echt symptoom bestrijdend bezig om je paard weer een seizoen lang te kunnen overbelasten.
De detox moet er voor zorgen dat dat goed gaat dus dat betekent éigenlijk al dat er ‘iets fout gaat’…
Maar niet zelden loopt het paard aan het eind van het kuurtje toch op eieren, of nog erger, staat ineens toch hoefbevangen, of hij begint toch al te schuren terwijl hij nog niet eens op gras staat en de mugjes er ook nog niet zijn. Vertwijfeld vraagt men zich dan af hoe dat kan…  

Door de detox-kuur!

Bij klachten door afvalstoffen kunnen er twee factoren spelen.
Óf er is een teveel aan afvalstoffen waardoor het lichaam het gewoon niet meer op de normale manier kwijt kan raken óf de normale manier van afvoer werkt niet optimaal meer waardoor een normale hoeveelheid afvalstoffen al niet meer op de juiste manier verwerkt kan worden.
In de meeste gevallen is het een combinatie van beiden, omdat het uitscheidingssysteem door te veel afvalstoffen overbelast raakt en z’n werk niet meer goed kan doen.
En als afvalstoffen niet meer op de normale natuurlijke manier verwerkt en afgevoerd kunnen worden ontstaan er klachten.

Stel jezelf het pannetje maar weer eens voor. De druk in de pan is al zo hoog dat je een stoomwolk (een klacht) hebt. Het idee is om met een detox de druk uit de pan weg te nemen.

En op zich is dat idee niet verkeerd…

Maar zo’n detox is in de meeste gevallen te veel. Die trekt de deksel in één klap van de pan en wat krijg je dan? Verbrande handen en een beslagen bril van de enorme stoomwolk die uit die pan ontsnapt. Vaak staat het vuur onder die pan nog keihard aan, dus dat blijft ook wel lekker doorstomen. Dat kleine wolkje wat je nog kon managen loopt gigantisch uit de hand.
Een paard wat wel wat jeukerig was kan ineens enorm gaan schuren en een pony die wat gevoelig was staat ineen compleet hoefbevangen.

Nu hoor ik je zeggen ‘Maar mijn paard heeft helemaal geen klachten, dan kan een detox toch geen kwaad?’

Dan zeg ik: je paard heeft nu NOG geen klachten…
Uitscheidingsklachten ontstaan nooit van de één op andere dag. Daar gaat soms jaren overheen. IK hoor ze zo vaak, de opmerkingen als ‘maar hij staat al jaren zonder problemen op het gras’ of ‘hij krijgt altijd al dit voer en ik heb nooit wat gemerkt’.

Dat betekent niet dat je niet werkt aan het ontstaan van problemen… je hebt NOG geen problemen maar je werkt wel aan het vullen van het pannetje van je paard. En er zijn meer blokjes dan alleen ‘gras’ of ‘voer’ die een blokje op het vuur zijn. Chronische stress, medicatie en zo kan ik er nog veel meer opnoemen. Al die dingen zorgen er voor dat het pannetje van jouw paard zich gaat vullen.
Hippocrates zei het een paar eeuwen v.C. al:

“Ziekten overvallen ons niet als een donderslag bij heldere hemel, maar ontwikkelen zich uit de dagelijkse kleine zonden tegen de natuur. En als deze zich hebben opgehoopt, breken ze schijnbaar plotseling uit in een ziekte!”

Om uit te leggen hoe dat werkt neem ik even een zijpaadje in m’n verhaal om je het Reckeweg-systeem uit te leggen.

Natuurgeneeskundige en professor Dr. Reckeweg ontwikkelde op basis van homotoxicologie een model van ziekteontwikkeling. Homotoxicologie betekent letterlijk de leer van de zelfvergiftiging van het lichaam. Deze zelfvergiftiging vindt plaats via de lichaamsvochten en wordt veroorzaakt door voeding, leefwijze en leefomgeving.

Het model wat hij ontwikkelde bestaat uit 6 fasen.

Stadium 1: uitscheidingsfase
Het teveel aan gifstoffen wordt op een natuurlijke manier uitgescheiden door de nieren (urine), de huid (transpireren, begin van huiduitslag), de darmen (ontlasting), de longen (koolzuur) en de baarmoeder (menstruatie). Zijn deze organen overbelast dan gebruikt het lichaam zijn zogenaamde noodventielen: traanvocht, oorsmeer, speeksel, roos en witte vloed.
In deze fase kun je al last hebben van bijv. waterige ogen, loopneus, dun slijm, diarree, beginnende verkoudheid of griep (eerste stadium), algehele vermoeidheid.

Stadium 2: reactiefase
Lukt het niet om de gifstoffen via de normale uitscheiding kwijt te raken, dan wordt de uitscheiding ‘pathologisch’. Dit gebeurt in de vorm van ontstekingen en in de tweede plaats de koorts. Koorts is een doelmatige methode van het lichaam om ontstekingen te ondersteunen.
Een ontsteking is dus een reactie van het lichaam om afvalstoffen onschadelijk te maken.
Klachten die bij deze fase horen zijn o.a. latere fases van verkoudheid, griep, koorts, dikke gekleurde snot en slijm, ontstoken ogen / prutogen, zwelling (lichaam, lymphknopen), eczeem, huiduitslag, blaasontsteking, oorontsteking, verminderde uitscheiding van slijm en snot dus verstopte neus en slijm op de longen.

Stadium 3: depositiefase
In deze fase lukt het niet meer om afvalstoffen via uitscheiding en ontsteking onschadelijk te maken. Om vitale organen zoals hersenen, hormoonklieren, nieren te beschermen kiest het lichaam daarom voor een andere oplossing, namelijk opslaan van schadelijke stoffen in de minst belangrijke weefsels zoals bindweefsel, spieren, pezen en gewrichten.
Deze fase wordt ook wel de stille fase genoemd omdat er vaak minder herkenbare klachten zijn.
Toch zijn er wel aanwijzingen zoals vochtophoping, stijve spieren en gewrichten.
Ook aandoeningen zoals nierstenen, kalkafzetting, obstipatie, chronische ontstekingen, gistinfecties, wonden die niet willen genezen, chronische hoest of snotneus.

Tot nu toe speelt alles zich af buiten de lichaamscellen en in het vloeistofsysteem van het lichaam, daarom worden deze drie stadia ook wel de humorale fase genoemd.
Na fase drie belandt het lichaam in de cellulaire fase, dat wil zeggen dat de afvalstoffen de cel binnen dringen. Vaak ontstaat er dan vernietiging van weefsel. Het lichaam komt in een soort vicieuze cirkel. Er zijn meer afvalstoffen en er is minder doorstroming, waardoor er meer afvalstoffen blijven liggen, wat weer leidt tot nog minder doorstroming.

Fase 4: impregnatiefase
De gifstoffen dringen de cel binnen. Net als bij de depositiefase, blijft de schade hier beperkt tot een groepje cellen of een orgaan. De cel kan nog herstellen. Aandoeningen in deze fase zijn bijvoorbeeld  maagzweer, leverbeschadigingen, astma, vleesbomen, chronisch verzwakt immuunsysteem met terugkerende ontstekingen, chronische luchtwegklachten, permanent slechte lichaamsgeur, wonden die ernstig ontsteken met veel pus.

Fase 5: degeneratiefase
De cellen zijn zo beschadigd dat zij niet meer kunnen herstellen. Bijvoorbeeld levercirrose, werveldegeneratie, schrompelnieren en steriliteit. Maar ook klachten door auto-immuunreacties zoals reumatische artitis, MS, Lupus, Fibro en andere ziektes waarbij het lichaam zijn eigen cellen aanvalt.

Fase 6: neoplasmafase
In deze fase raakt ook de celkern aangetast. Er ontstaat een wildgroei aan cellen. Tumoren, cystes, gezwellen en andere vergroeiing van weefsel horen in deze fase.

Wat betekent dat systeem nu voor dat detoxen?

De meeste detox-producten zijn bedoeld om die opgeslagen gifstoffen weer ‘los te maken’ en de uitscheidingsorganen als darmen, huid en nieren te stimuleren deze losgemaakte afvalstoffen af te voeren. Je vraagt het lichaam meer te doen maar het lichaam kán helemaal niet meer doen. Er waren te veel afvalstoffen en het uitscheidingssysteem was al overbelast, daarom had het die afvalstoffen nou juist opgeslagen!
En als je naar dat Reckewegsysteem kijkt, snap je ook dat je veel meer afvalstoffen kunt losmaken dan je dacht te hebben.
Je weet niet hoe vol het pannetje van jouw paard zit en welk blokje voor jóuw paard het vuur extra hard op stookt. Wat voor het paard van je buurman nauwelijks een blokje op het vuur is, kan voor jouw paard een enorm blok zijn waardoor de pan zich extra snel vult.
Dus als je de deksel door een detox in één klap van die pan trekt terwijl hij eigenlijk van zichzelf al op het punt stond een wolkje te maken, dan kun je van ‘geen klachten’ door die detox in één keer naar ‘veel klachten’ gaan. En dat weet je van tevoren niet!
Als jouw paard in fase 3 of 4 zit zonder dat je dat weet en je gaat detoxen, zal het proces omgekeerd gaan en ‘dwing’ je je paard dus in de fase er voor, vaak dus naar die ontstekingsfase.
Daarom ben ik absoluut geen fan van ‘zomaar’ detoxen en al helemaal niet door zomaar even ‘een kuurtje’ te geven zonder begeleiding van iemand die weet wat er kan gebeuren en weet hoe die daar op moet reageren.
Als leek zou je wat mij betreft alleen mogen detoxen als je zeker weet dat je alle factoren die een probleem kunnen veroorzaken onder controle hebt en je paard eigenlijk ‘kei-gezond’ is.
Maar dat is het precies het probleem… de meeste mensen detoxen omdat hun paard juist niet ‘kei-gezond’ is…

Maar wat dan wel?

Als je dat pannetje op het vuur nog even in gedachten neemt… wat zou je doen als je de deksel van de pan wilt halen maar je niet wilt branden aan de enorme stoomwolk die daardoor uit de pan komt?
Je zet eerst het vuur laag… of misschien helemaal uit. En je neemt eerst de deksel een heel klein beetje van de pan af, zodat er via een klein gaatje voorzichtig en langzaam  stoom kan ontsnappen. Misschien wacht je na het uit zetten van het vuur zelfs wel tot het vanzelf wat afgekoeld is (maar dat duurt dan wel veel langer).
Kortom, je doet het met beleid en voorzichtig.

En dat is wat ik doe als ik een paard met uitscheidingsproblemen behandel.
Ik gooi de deksel er niet in één keer af, ik ga met de eigenaar kijken naar de blokken op het vuur. Eerst dat vuur maar eens lager. En we kijken naar een veilige manier om afvalstoffen af te laten voeren. Uiteindelijk gaat ‘ontgiften’ altijd weer via die zelfde fases van het Reckeweg-systeem en een dier met klachten uit fase 4 zal dus tijdens het genezingsproces via fase 3 en 2 weer naar 1 gaan.
Maar doordat ik dat proces stuur en begeleid en zo gecontroleerd mogelijk laat verlopen, kan ik er voor zorgen dat die fases niet of nauwelijks gepaard gaan met extra klachten.
Het kán voorkomen dat een dier weer even wat jeukerige wordt of dat er een prutoogje ontstaat, maar het proces gaat altijd veel geleidelijker en milder dan wanneer je blind gaat detoxen.  
Ik begin dus niet met het nog meer  ‘los te maken’ van gifstoffen zorg er eerst voor dat het hele uitscheidingssyteem weer kan herstellen zodat dat dat z’n werk weer kan doen. Dan kan het weer op de natuurlijke manier afvalstoffen afvoeren en zo geleidelijk ook dat overschot weg werken. Als het lichaam het weer zelf kan, dan lost het probleem zich van binnenuit op.
Pas als je weer bijna terug bent bij fase 1 en je wilt nog iets doen om de laatste restjes weg te werken, dán kun je eventueel nog een detox-kuur geven, dan kan het lichaam er wat mee.

Veel mensen beseffen niet altijd goed welke factoren ‘blokjes op het vuur’ zijn. Of hebben geen idee hoe vol het pannetje van hun paard zit.
Zou jij dat voor jouw eigen paard wel willen weten? Zodat je weet welke risico’s je loopt, wat je kunt doen om blokjes van het vuur te nemen en klachten te voorkomen?
Neem gerust contact op om een gratis advies gesprek af te spreken. Ik neem dan alle tijd om met je mee te kijken naar jouw paard en jouw specifieke situatie en geef je tips over wat je kunt doen om klachten te voorkomen of wellicht zelfs weg te nemen.
Omdat ik daar echt uitgebreid te tijd voor neem doe ik maximaal​ 1 gesprek per week, ik heb dus maar beperkt plek.